sábado, 12 de junio de 2010

Cuando no sabes que decir



Qué difícil es acertar con las palabras a veces, de hecho, creo que hay situaciones en las que es imposible.

Tengo cerca una persona que está muy triste, hace poco se murió su mejor amigo y... ¿qué le puedes decir a alguien en esa situación?, nada, o muy poco. Yo he intentado que el poco tiempo que he pasado con él, al menos lo pase pensando en otras cosas. Necesita tiempo, es lo único que ayuda, en esos casos, a volver a tener fuerza para vivir como antes, por eso le pregunto por otros temas, le cuento mis tonterías...

También le he dicho que en casa rezamos por él (por ellos, también he metido a su pareja, que tiene razón doble para estar triste al verle así a él), y no es tontería, porque en mi casa hay una niña de cuatro años, y todos sabemos que los niños tienen hilo directo con Dios, y Dios con ellos, no hay más que verles, rezuman Dios por todos los poros.

Pero creo que cuando más le he transmitido mi pesar y mis ganas por volverle a ver feliz ha sido con los abrazos, los apretones, los gestos cariñosos al pasar, las miradas... todo silencioso, ahí han sido los únicos momentos en los que he sentido que le transmitía algo de verdad.

Hay otra persona que acaba de hacer una carrera que consiste en caminar todo lo que puedas durante seis días, se le podían mandar mensajes por internet, y le he mandado unos cuantos, pero pienso que posiblemente, como mejor le he transmitido mi admiración por él, mi apoyo, mi entusiasmo, mi "no entiendo cómo puedes hacer esto, estás loco chaval, pero tienes mi respaldo, porque aunque te conozco poquísimo me alucinas por varias razones" ha sido, más que con los mensajes (poco más que "ánimo campeón, tú puedes...") con la iteración de los mismos y la transmisión de mi atención e interés hacia él.

Hay un montón de compañeros corredores que me maravillan y quisiera conocer más, cada uno tiene algo que lo hace especial, en las carreras siempre vamos a matacaballo y nunca tengo tiempo de profundizar. Espero que la mirada de inmenso respeto y admiración que acompaña las pocas palabras que me cruzo con ellos, tipo: "Suerte en la carrera", "¿Qué tal sensaciones has tenido?"... o cosas así, sea capaz de transmitir la gran suerte que considero que tengo de poder compartir un rato de mi vida con ellos.

Cuando no sabes que decir, no digas nada, seguramente hay cosas que expresan mucho mejor que las palabras eso que estás intentando transmitir.

5 comentarios:

  1. ...sin palabras. Un abrazo

    ResponderEliminar
  2. Hola Cierzo, som el miquel si el baróroig .... ja fa dies que som una d 'aeustes visites que devuen sortir al contador....estic content de coneixer-te i de comaprtir amb tu tant poques i tantes moltes coses...entre elles haver-nos creuat amb aquesta persona en aquest camí per la vida....

    y vamos caminando

    ResponderEliminar
  3. Miquel, Baró, Presi... moltísimes gràcies per llegir-me.

    Idò el que tu dius caminant trobarem els moments per a compartir més.

    ResponderEliminar